In de zomer van 2023 wordt duidelijk dat de windenergie industrie in zwaar weer verkeert. Het Zweedse Vattenfall krijgt geen toestemming van zijn eigen regering voor een windpark aan de Zweedse westkust. De reden? “Negatieve effecten op de omgeving.” Ook blaast Vattenfall de bouw van een nieuw offshore windmolenpark aan de Engelse Noordzeekust af vanwege de kosten.

In het kader van de energietransitie zou grootschalige energieopwekking met windturbines echter een nog grotere rol moeten spelen. Op dit moment staan er wereldwijd naar schatting 200.000 windturbines. Als we in 2050 fossiele brandstoffen willen elimineren, moeten er nog zo’n 2.000.000 windturbines worden bijgebouwd.

Komt de windindustrie eindelijk tot inkeer? De bouw, installatie en exploitatie van windturbines is namelijk zeer kostbaar. De enorme hoeveelheden materialen – staal, beton en kunststoffen – kunnen niet milieuvriendelijk worden gewonnen of geproduceerd. En dan hebben we het nog niet eens over de verwijdering na 20 jaar gebruik. De rotorbladen kunnen namelijk niet worden gerecycled en moeten dus worden gestort of verbrand.

Daarnaast hebben windturbines een enorme impact op ons milieu. Grote aantallen (zee)vogels, vleermuizen en insecten komen nu al om door de draaiende rotorbladen. Horizonvervuiling, infrageluid en slagschaduw drijven steeds meer mensen tot wanhoop en er lijkt nog geen einde in zicht. Tegelijkertijd laten eerlijke berekeningen zien dat windenergie niet alleen zeer kostbaar is maar ook dat stroom vanwege de variabele wind niet eens kan worden gegarandeerd.

Is het niet de hoogste tijd om te erkennen dat windenergie in feite windhandel is?

Bert Weteringe is vliegtuigbouwkundig ingenieur.