Vraag: Wanneer weet je als auteur van non-fictie boeken dat je werk geland is ?
Antwoord: Als je werk inspiratie is voor de hedendaagse literatuur ?!
Dan heb ik het niet over waarheden of onwaarheden, maar puur over zijn, over bestaansrecht. Niet verwonderlijk dat ufo’s doordringen in de literatuur, op zich is dat al jaren zo. Sommigen willen dat het daar vooral blijft, maar helaas: ufo-mythen zijn hard op weg naar de status van mainstream ufo-feiten. De literatuur is echter bij uitstek een plek waar mensen terecht kunnen voor een stukje waarheidsvinding zonder de dwang van al te serieuze wetenschap. Je houdt als het ware ruimte over voor de fantasie; je kunt wennen aan andere realiteiten dan die je tot nu toe voor werkelijk houdt. Het is een vorm van soft disclosure zou je kunnen zeggen… Enfin het zijn maar bespiegelingen van een ingenieur, maar leuk is het sowieso.
De Genisis Sleutel las ik in een adem uit. Daarna was ik nieuwsgierig geworden: waarom zet een succesvol auteur mijn boek ‘Ufo’s bestaan gewoon’ bij de lijst geraadpleegde literatuur? Ik besloot het hem zelf te vragen:
Kort interview met Jeroen Windmeijer:
Kun je je eerst even voorstellen?
Mijn naam is Jeroen Windmeijer. Van huis uit ben ik cultureel antropoloog, gepromoveerd op een onderzoek naar hooglandindianen in Ecuador. Voor mijn afstudeerscriptie woonde ik zes maanden in Bolivia in een kleine indiaanse gemeenschap aan de oevers van het Titicacameer. Ik heb een kleine vijftien jaar als (niet-gelovige) docent godsdienst gewerkt op een christelijk lyceum in Leiden. Twee jaar geleden zegde ik mijn baan op om mij volledig op mijn schrijverschap te kunnen richten. In zes jaar tijd publiceerde ik zeven religieus-historische thrillers waarvan er meer dan 150.000 exemplaren zijn verkocht. Ze zijn vertaald naar het Italiaans, Portugees, Tsjechisch, Duits en Engels.
Mijn boeken spelen zich in het algemeen af in Leiden, zoals mijn Leidse trilogie: Het Petrusmysterie, Het Pauluslabyrint en het Pilgrim Fathers Complot. Samen met Jacob Slavenburg schreef ik Het Isisgeheim en Het Evacomplex. Eerder verschenen de Latijns-Amerika thrillers De Offers – gebaseerd op mijn veldwerk in Bolivia – en in oktober 2020 dus De Genesissleutel. Dit laatste boek speelt in Peru en dan met name in en rond de Nazca-woestijn, beroemd om zijn enorme en raadselachtige tekeningen in het woestijnzand.
Je boeken spelen zich vooral af rond historische gebeurtenissen en personen, die je dan in de huidige tijd trekt. Als we naar De Genesissleutel kijken: Mensen denken bij ufo’s niet direct aan het verleden maar juist aan wat er in de toekomst gaat gebeuren: mogelijk buitenaards contact met geavanceerde beschavingen. Hoe ben je op het ufo-onderwerp terecht gekomen?
“Zijn we alleen?” Als kind al fascineerde me deze vraag. Zou er ergens anders in ons onmetelijke heelal ook leven zijn? En zouden er wezens zijn die op ons lijken en levens leiden zoals de onze? Of zouden ze juist radicaal anders zijn dan wij, een reptielachtig uiterlijk hebben en een beschaving die veruit superieur is aan de onze?
Ik keek graag televisieseries over aliens en ufo’s, zoals V en The X-Files – the truth is out there… – en films als E.T., Close Encouters of the Third Kind en Independence Day.
Die kinderlijke fascinatie van toen heb ik altijd behouden en uiteindelijk verwerkt in dit boek. Nog altijd kan ik ademloos naar korrelige filmpjes kijken van Unidentified Flying Objects, naar foto’s van vreemde structuren op Mars en naar door de nasa vrijgegeven beelden van onnatuurlijk bewegende objecten in de ruimte. Je kunt me zo ongeveer wakker maken voor documentaires over mensen die zeggen door aliens te zijn ontvoerd of voor een aflevering van Ancient Astronauts.
Geloof ik het zelf allemaal? Laat ik het zo zeggen: I want to believe…
Je noemt Erich von Daniken – ben je zijn wereldberoemde boek Waren de goden kosmonauten? speciaal voor dit boek gaan lezen? Of kwam dat al eerder op je pad?
Dat boek had ik op de middelbare school al verslonden. Zijn theorie dat dat de aarde in een ver verleden door buitenaardse wezens was bezocht, vond ik erg uitdagend. En als je maar de juiste bril opzette, was het bewijs voor hun bezoek overal op de wereld te zien: grootse bouwwerken als de piramides in Egypte, eeuwenoude rotstekeningen van vliegende schotels en raadselachtige figuren in het woestijnzand van Nazca.
Wat sprak je aan in zijn werk?
Wat mij in de eerste plaats aanspreekt is zijn onbevangenheid, zijn bereidheid om op een ándere manier te kijken naar de wereld om ons heen. Het zou getuigen van een volstrekt ónwetenschappelijke houding om de stelling dat de aarde zou zijn bezocht door buitenaardse wezens bij voorbaat af te wijzen.
Wat mij verder aanspreekt, is dat hij de universaliteit van deze idee laat zien. In werkelijk álle godsdiensten en mythologieën vinden we verhalen over wezens die uit de hemel neerdalen om de mens te onderwijzen met de belofte op een dag terug te keren, waarna er een nieuwe tijd zal aanbreken zonder oorlog, ziekte of geweld. En overal en in alle tijden vinden we rotstekeningen, schilderingen, vreemde voorstellingen, onverklaarbare verhalen die allemaal ditzelfde thema hebben: bezoek uit de hemel. Dan zou je toch gaan denken dat dit teruggaat op een gemeenschappelijke ervaring van al die verschillende volkeren.
Er is wel een fundamenteel probleem met het werk van Von Däniken en dat is dat het een onderliggend racistisch element heeft. Met betrekking tot het Parthenon in Athene of de grote tempel in Jeruzalem worden nooit de kwestie opgeworpen van betrokkenheid van buitenaardse wezens. Die vraag lijkt toch eerder op te komen bij bouwwerken in landen die we als “ontwikkelingslanden” bestempelen. Het is alsof we zeggen: ja, maar dát hebben déze mensen toch nooit kunnen bouwen? Daar móet een andere verklaring voor zijn!
Ik ben overigens niet de eerste die met deze tegenwerping komt, het is een vaker gehoord verwijt aan het adres van mensen als Von Däniken.
Beschouw je het als interessante fictie? Of ben je net als hij overtuigd van een veel groter plaatje waar hij naar refereert?
Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Als schrijver ben ik in de eerste plaats geïnteresseerd in verhalen en in de kracht van verhalen. En ik ben gefascineerd door het universeel vóórkomen van bepaalde thema’s in godsdiensten en mythologieën. Voor een deel zijn die te verklaren door het feit dat wij mensen nu eenmaal mensen zijn met dezelfde hoop en dezelfde verlangens. Ik denk dat iedereen in zijn eigen leven op een zeker moment de ervaring heeft dat het leven niet – of nog niet – helemaal is geworden wat je je ervan had voorgesteld toen je jong was. Zeker als je ook nog geconfronteerd wordt met ziekte, dood of ander lijden. Dan is het niet gek dat je hoopt dat op een dag “iemand” komt die alles goed komt maken, iemand van buiten. Er is geen honger, ziekte en ellende meer, een paradijselijke tijd breekt aan zonder oorlog en strijd.
Maar in dit geval denk ik toch wel dat er meer aan de hand is. Voor De Genesissleutel ben ik me opnieuw in het fenomeen van de UFO’s gaan verdiepen: boeken (her)lezen, documentaires kijken, filmpjes op Youtube, discussiegroepen volgen op Facebook. En dan zie je toch wel dat er té veel is dat niet kan worden “wegverklaard” door te zeggen dat het een weerballon was…
Als auteur van non-fictie – alhoewel sommigen dat bestrijden – besta je pas als je boek terecht komt in de literatuur: jouw boek De Genesissleutel. Heb je mijn boek speciaal gelezen voor de voorbereiding of kwam ik de afgelopen tien jaar dat ik over dit onderwerp spreek al een keer ergens ‘voorbij’?
Nee, nee, natuurlijk kwamen jouw boeken al eerder voorbij – vooral ook omdat ze ook zaken behandelen die dichter bij huis spelen. En je doceerde in Delft, waar ik ben opgegroeid. Ik vind je boeken goed, omdat ze op helder en systematische wijze het UFO-vraagstuk behandelen. Ik vind het belangrijk dat mensen een open geest hebben, dus niet bij voorbaat zaken afwijzen omdat ze niet in het traditionele plaatje passen. Als alle wetenschappers die houding zouden hebben, zouden we geen steek opschieten. We komen juist verder doordat mensen onconventionele standpunten durven in te nemen. Er is een mooie poster van Loesje: “Zonder dwarsliggers geen spoor”. Dat gaat ook op voor jou en voor jouw werk.
Je hebt waarschijnlijk gezien dat er in de afgelopen tijd in de VS nogal wat naar buiten komt aan ufo-waarnemingen. Met name de tic-tacs die de US Navy heeft gefilmd (sinds december 2017), maar ook dat de inlichtingendiensten bij wet moeten komen volgende maand met informatie over ufo’s: hoe ze onderzoek doen, wat ze hebben liggen aan waarnemingen etc… Ben je daarvan op de hoogte? Was het mede bepalend voor het kiezen van het ufo-topic voor je laatste boek?
Ja, dat volg ik op de voet. Dat is echt fascinerend natuurlijk. Het is niet bepalend geweest voor het kiezen van het onderwerp voor mijn boek – die was het gevolg van mijn eigen levenslange fascinatie voor het onderwerp. Ik kijk dan ook echt uit naar de mogelijke onthullingen volgende maand. Ik hoop dat het echt iets groots wordt. En dat niemand dan meer om De Genesissleutel heen kan…
Geloof je zelf in buitenaards leven? En ook in buitenaards leven dat technisch zo geavanceerd is dat het hier kan komen?
Ik denk dat het buitengewoon onwaarschijnlijk is dat we alleen zijn, dus ja. Er zal leven zijn dat nooit het primitieve stadium voorbij is gekomen, maar ook leven dat ons ver voorbij is gestreefd. En waarom zouden die zich binnen onze zelfde dimensie moeten bevinden? Als je sommige getuigenverslagen hoort dan lijkt het alsof ze met een flits verdwijnen, alsof ze vanuit onze dimensie naar een andere oversteken. Daarmee is ook het probleem van onoverbrugbare afstanden en tijd opgelost.
Overigens weet ik niet of een bezoek per se goed nieuws is. Onze eigen geschiedenis leert dat een bezoek van een meer ontwikkelde samenleving altijd desastreus uitpakt voor de ontvangende en minder ontwikkelde samenleving.
Je komt uit de academische wereld – afstuderen en promoveren. Hoe kijk jij aan tegen de wetenschap voor wat betreft de houding naar getuigen van ufo’s onder militairen, piloten, luchtverkeersleiders – getrainde waarnemers – zouden we niet naar deze mensen moeten luisteren in plaats van ridiculiseren?
Ik heb niet lang geleden de documentaireserie Ufo Europe op Disney gezien en die is echt fascinerend – ook omdat er zoveel waarnemingen van getrainde piloten tussen zitten. En op Netflix heb je die serie Unsolved Mysteries. De vijfde aflevering van het eerste seizoen in gewijd aan de Berskhire Ufo’s. Daar heb ik echt met open mond naar zitten kijken, omdat dit om heel veel waarnemingen gaat van veel verschillende mensen op verschillende plaatsen die elkaar allemaal niet kenden en geen enkel belang hadden bij het verzinnen van het verhaal.
En in veel andere documentaires die ik heb gezien, zijn er vaak waarnemingen die ondersteund worden door bewijs op de radar. Of zoals in het geval van US Navy zijn er filmpjes van objecten die zó snel bewegen en zulke onmogelijk manoeuvres uitvoeren dat ze werkelijk álle ons bekende fysieke wetten tarten.
Wat heb je uit mijn boek gebruikt in jouw boek? Hoe heeft het je beïnvloed, als het ware?
In mijn boek zitten er geen directe verwijzingen naar jouw boeken, maar het is wel degelijk van invloed geweest. Jouw boeken laten zien dat er een overweldigend bewijs is van dat er “iets” aan de hand is. Voor mij is het volstrekt onbegrijpelijk dat het bestuderen van UFO’s niet een serieuze discipline aan de universiteit is. Het is wrang dat mensen die er wél onbevangen naar willen kijken – een wetenschappelijke houding bij uitstek – automatisch naar de marge worden verdrongen.
Tot slot. Heb je zelf ooit een UFO gezien?
Ai, nee. Ik hád er een kunnen zien als ik niet was gaan slapen… Ik was op rondreis door Ecuador met mij ouders. We waren in het zuiden, in de buurt van Vilcabamba. Het was in de middag en ik trok me terug op mijn kamer. Mijn moeder bleef op de veranda zitten en zag op een gegeven moment in de verte een enorm, zilverkleurig object in de lucht hangen. Het was ver weg, maar het was toch goed zichtbaar. Ze wilde me roepen, maar toen schoot het met een onvoorstelbare snelheid weg.
Ik heb nog nooit zo’n spijt van een middagdutje gehad…
Website: https://jeroenwindmeijer.nl/
Mail: [email protected]
Gesigneerd exemplaar: https://jeroenwindmeijer.nl/gesigneerd-exemplaar-bestellen/
Over De Genesissleutel: https://www.hebban.nl/boek/de-genesissleutel-jeroen-windmeijer
HarperCollins Holland: https://www.harpercollins.nl/auteur/cr-151/jeroen-windmeijer/