Het boek Tegengeluid is af:
Naarmate politieke motieven en bedrijfsbelangen steeds nadrukkelijker de agenda’s op onze universiteiten bepalen, wordt het tegengeluid van de eigen experts steeds voortvarender gecensureerd. Dat de samenleving hier uiteindelijk de nadelige gevolgen van zal ondervinden hoeft geen betoog. Aan de hand van zijn persoonlijke ervaringen neemt dr. ir. Coen Vermeeren ons mee in de wereld van de onder- en achterliggende belangen binnen de huidige wetenschappelijke wereld. Zijn ontslag aan de TU Delft in 2017, na jarenlang door de universiteit te zijn genegeerd, gemarginaliseerd en geridiculiseerd, vanwege zijn onderzoek naar en programmering van in de ogen van de universiteit ‘controversiële’ lezingen, had, zo concludeert Vermeeren, met name te maken met de onderzoeksprioriteiten van de TU Delft. Deze liggen voornamelijk op het gebied van robotisering, nanotechnologie en artificial intelligence. Dit zijn disciplines waarvan de ontwikkelingen, volgens intussen talloze wetenschappers, een serieuze bedreiging voor de mensheid vormen Het organiseren van debat en discussie daarover was de uiteindelijke aanleiding voor Vermeerens ontslag.
In dit document rekent Vermeeren, die jarenlang zweeg over de werkelijke redenen van zijn gedwongen afscheid in Delft, na ruim 35 jaar aan Delft verbonden te zijn geweest, af met wat hij noemt de onethische, immorele en corrupte agenda van de universiteit. Middels authentieke mailwisselingen en gespreksverslagen schetst hij een beklemmend beeld van een krampachtig bekrompen academische cultuur. Hij waarschuwt ons dat er in de wetenschap, niet alleen in Delft, maar ook op andere universiteiten, belangen gediend worden die lijnrecht ingaan tegen de menselijke natuur en de menselijke ziel. De universiteit is daarmee in zijn ogen een groot gevaar voor de samenleving geworden.
Een leger robothonden die allemaal tegelijk bewegen…
De eerste reacties zijn al binnen. Waaronder opvallend veel van oud-collega’s die mij – meestal in vertrouwen – vertellen over hun eigen ervaringen. En die zijn niet altijd mals. Hieronder een paar hele lieve reacties:
Reacties van oud-collega’s
“Ik voel toch de behoefte je een berichtje te sturen en doe dat dus ook maar. Wow!! Bewondering en zo moedig van je, diep respect voor wie je bent! Lieve lieve Coen, veel dank voor wat je doet om ‘ons’ steeds verder te laten ontwaken.”
“Het dossier van Coen’s ervaring op de TUD kan wat mij betreft niet genoeg gevuld worden: de teloorgang van academia. Dat moet van diverse kanten belicht om het completer te maken voor wat betreft de disciplines. We doen er daarom allemaal goed aan om onze anecdotes en ervaring ook goed bij te houden en te documenteren, zodat we dat beeld op enig moment kunnen bundelen, integreren en ook naar buiten kunnen brengen.”
“Coen, mijn complimenten voor je werk. Vergeet niet dat er veel meer collega’s in Delft rondlopen die jou volgen en die het met je eens zijn. Zij durven dat echter niet te zeggen omdat ze bang zijn dat ze daardoor hun baan kwijtraken, maar het is iedereen intussen wel duidelijk dat er iets flink mis is in Delft.”
“Ik maak me al een tijdje grote zorgen over de geleidelijke teloorgang van het klassieke universitaire (academische) “klimaat”. Het wordt allemaal erg “eenzijdig”, waarbij er voor andersdenkenden geen plaats meer is, zonder mogelijkheden van een inhoudelijke discussie. Die discussies ontloopt men.
De behandeling van Coen Vermeeren is ronduit schandalig; ik heb me daar buitengewoon aan geërgerd.”
“Hopelijk is het goed met je. Ik vond het erg leuk weer van je te horen na zoveel tijd. Je bent een pionier voor het vrije woord in de wetenschap, heb groot respect voor je.”
“Wetenschapper in hart en nieren ben je, met de daarbij behorend eigenschappen en attitude: nieuwsgierig, beschikkend over een groot intellect, brede interesse, open geest, uitziend naar en altijd bereid tot debat en tegengeluid, groot moreel besef en daarnaar handelend. Kortom, elke universiteit waardig. Nu nog op zoek naar een universiteit die jou waardig is.”
“Coen, ik heb nooit begrepen waarom je weg moest. Je boek maakt veel duidelijk, zo niet alles als klopt wat je zegt. Ik schrik enorm van onze eigen universiteit. Wat een walgelijk stelletje zit daar aan de knoppen. Je waarschuwing voor een duivelse agenda voor de mensheid is iets waar ik sinds corona achter ben gekomen. Ik wist alleen niet dat het al zover was doorgedrongen.”
“Je boek leest als een detective, ik kon niet stoppen met lezen. Ik hoopte nog dat het fictie was, maar steeds verder lezend en om me heen kijkend, realiseer ik me dat het helaas de waarheid is. Ik ben door jouw boek heel anders naar de universiteit gaan kijken. Ik hoop dat ze jou nog een keer rehabiliteren.”
Wraak of Waarschuwing?
Sommigen denken dat het boek uit wrok is geschreven. Dat is niet zo. Er zijn grote dingen aan het gebeuren in de wereld en niet in de laatste plaats op universiteiten, die daarbij een belangrijke rol spelen. Mijn micro-ervaringen plaats ik in het boek in een macro-perspectief. Dan bedoel ik niet alleen dat ook in Nederland en België het vrije woord aan universiteiten wordt gecanceld – kijk naar Laurens Buijs (Universiteit van Amsterdam), Tjeerd Andringa en Susanne Täuber (Universiteit Groningen) en Mattias Desmet (Universiteit Gent) – maar ook dat er, zoals in Delft, technologie wordt ontwikkeld die de hele mensheid moet cancellen. Dat zijn grote woorden, inderdaad, maar ik probeer in 500 pagina’s duidelijk te maken wat er gebeurt.
Dat laatste gebeurt door middel van nanotechnologie, robotisering en artificial intelligence. Alles wordt ingezet om tot een totale controlemaatschappij te komen en techniek is daarbij hun – de kleine groep belanghebbenden – belangrijkste en meest doorslaggevende wapen.
Onze universiteiten zijn een gevaar geworden voor de samenleving. De mensheid moet wakker worden. Het gaat heel snel nu. Tegengeluid is hard nodig! Het is nog niet te laat!