Coen Vermeeren

Oude Maanfoto’s – monumenten op de Maan?

31-c09e2e619493-MOON

Oude Maanfoto’s – monumenten op de Maan?

Er is een tijd geweest, zo ergens tussen de jaren ’50 en ’80, dat het nog niet een taboe was om te spreken over zaken die we niet begrepen. Over de Maan bijvoorbeeld. Over wat men in de jaren ’60 dacht dat we zouden aantreffen, en wat we vervolgens dachten dat we aangetroffen hadden.

Speculeren op resten van vroege beschavingen. Het proberen te verklaren wat we zagen op de Maanfoto’s, het hoorde er allemaal bij. Wetenschappers van die tijd konden zich daar nog gewoon over uitspreken zonder te worden weggezet als complotdenkers. Nouja niet vreemd misschien wat het woord complotdenkers moest eerst nog worden uitgevonden. Dat gebeurde door de Warren Commission nav de moord op JFK. Een moord die overigens weer in de belangstelling staat op dit moment omdat men nu de Russen de schuld gaat geven.

Dat doe ik inmiddels ook als ik mijn brood heb laten aanbranden trouwens. Mijn super geavanceerde broodrooster – aangesloten op The Internet of Things – is uiteraard door de Russen gehackt, dat kan niet anders. Die Russen toch, maar goed…

Even terug naar de Maan. Complotdenkers is een term die er voor moet zorgen dat iemand die ergens vraagtekens bij plaatst, de mond wordt gesnoerd. Dat werkt heel effectief, dusdanig dat op dit moment praktisch niemand iets van de Maan weet, maar er voorzichtigheidshalve ook maar verder niets over zegt en er verder ook geen onderzoek naar doet. En dat terwijl er over de Maan letterlijk niets, maar dan ook werkelijk niets bekend is. Nouja best wel wat natuurlijk, maar niets wezenlijks. En zeker geen absolute antwoorden op vragen.

Ok, hoe is de Maan ontstaan? De wetenschap: geen idee….!

Ok, zijn we naar de Maan geweest dan? De wetenschap: ja. Klokkkenluiders van NASA: ja en nee. Waarheidszoekers:nee. Hmmm, ok. Iets om nog eens over na te denken dus.

Zijn er aanwijzingen voor vroegere of huidige bewoning op de Maan? Ja. Maar daarover mogen we verder niet speculeren. Dat mocht vroeger dus wel en er is nog een heleboel over te vinden aan informatie. En aan disinformatie uiteraard, want zo wordt het spel gespeeld.

Kijken we bijvoorbeeld naar dit plaatje:

Wat zien we hier? Een aparte setting, pilaren? Wat weten we van de afmetingen? Weinig, behalve dat het toch heel erg groot lijkt te zijn. Vroeger dacht men daar ook over na… Tenminste de Russen deden dat… altijd weer die Russen. Ik begrijp wel waarom die Amerikanen daar zo’n hekel aan hebben… die bespreken allemaal geheimen waar zij het juist niet over willen hebben…

Niet typisch iets natuurlijks. En zo zijn er veel meer plaatjes. Dit bijvoorbeeld is een officiële pyramide-foto van NASA, en we kunnen niet heel erg goed zien wat er op staat. Iets vaags van een pyramide.

Spelend met het contrast van de foto zien we wat meer… Duidelijk niet iets natuurlijks.

Uiteraard wordt dat ontkent, maar op Mars zien we vergelijkbare objecten en die worden dan weer niet ontkend – dat ze te zien zijn – uiteraard verschilt de interpretatie daarvan…

Dan dit plaatje van een krater op de Maan:

Het lijkt er op dat er wat informatie ontbreekt – er zit een lelijke smudge op. Maar let op, dit zijn geen digitale foto’s – alles was analoog – echte film dus. Hoe werkt dat dan? Een andere opname op doe zelf plek laat dit zien… ook duidelijk iets wat niet natuurlijk lijkt… Er viel kennelijk iets te verbergen?

Gaan we kijken naar wie van de NASA daar wat over te zeggen heeft, dan komen we uit bij een paar mensen die in het beroemde Disclosure Project te vinden zijn. O.a. Donna Hare en Karl Wolf – Disclosure Project.

En dan hebben we het nog niets eens over andere foto’s van de achterkant van de Maan:

Ik kan me noch op mijn middelbare school, noch op de universiteit, noch in de media herinneren dat iemand die foto’s ooit heeft laten zien. Niet om te vertellen wat het precies is, maar gewoon om te vertellen dat ze er zijn, die foto’s en die vraagtekens… Dat we niet alles weten, dat de wereld – het universum – nog vol zit met vragen… mooi toch?

Wie in deze zomer niet veel te doen heeft – bijvoorbeeld omdat het de hele dag regent – kan lekker googelen op de Maan en alles wat er wel en niet over bekend is. Aan het einde van de dag, weet je heel wat meer en misschien nog niets. Zinloos dus? Zeker niet, want het geeft eens en te meer een kijkje in de keuken van een van de grootste mysteries in de kosmos, en nog wel die welke het dichtste bij staat van allemaal.

Wat weten we nou? En mogen we dat wel weten? Het zijn hele belangrijke vragen maar de belangrijkste is: wie zijn wij – wie ben ik ?

En o ja, dit kan allemaal gedebunked worden… laat je niets wijsmaken! Denk zelf na.

 

 

 

Meest gelezen

Gerelateerde boeken

Artikelen

Contactformulier

Of mail naar [email protected]

Coen Vermeeren geeft sinds 2012 wereldwijd lezingen over uiteenlopende onderwerpen. Tevens is Coen te benaderen als dagvoorzitter bij congressen en als moderator bij paneldiscussies.